Na poznańskim Łazarzu, przy ulicy Matejki 53, znajduje się miejsce, które od lat oddaje namiastkę codziennego życia osób niewidomych – Niewidzialna Ulica. To przestrzeń, która pokazuje, jak wygląda świat bez wzroku. Ponadto, wyostrza pozostałe zmysły i pomaga zrozumieć wyzwania, z jakimi borykają się osoby niewidome na co dzień.

Przeczytaj również: Centrum Profilaktyki Świt Poznań

Niewidzialna ulica – co to za projekt?

Już od progu przyciąga nas zapach świeżo pieczonego ciasta, przygotowywanego przez panią Jolantę Zielińską-Kaźmierczak dla dzieci biorących udział w półkoloniach organizowanych przez Niewidzialną Ulicę. W pomieszczeniu, na czarnych ścianach, wiszą obrazy stworzone przez osoby niewidome, wykonane w różnych technikach, które zachwycają swoją oryginalnością. Tuż obok znajdują się różnorodne urządzenia. W tym gogle, które umożliwiają nam doświadczyć, jak widzi osoba po udarze lub z cukrzycą. W Niewidzialnej Ulicy wzrok nie jest już głównym zmysłem – zastępują go dotyk, słuch i węch.

Na czym polega Niewidzialna Ulica?

Jednym z kluczowych doświadczeń jest zwiedzanie przestrzeni w całkowitej ciemności. Wchodzimy do pomieszczeń bez telefonów, które mogą emitować zbędne światło lub dźwięk. To wyzwanie, które pomaga zrozumieć, jak funkcjonują osoby niewidome. Jak pokonać codzienne przeszkody, takie jak wejście do tramwaju, skasowanie biletu, czy odnalezienie miejsca w wagonie. W ciemności świat staje się bardziej wyczuwalny, pełen dźwięków i zapachów, które do tej pory były niedostrzegane.

– Jeśli ktoś stracił wzrok we wczesnym dzieciństwie, nie wie, jak to jest widzieć. To jest doświadczenie, które jest nieporównywalne z niczym innym – mówi Jolanta Zielińska-Kaźmierczak, twórczyni Niewidzialnej Ulicy. – Osoby niewidome często ukrywają się w cieniu życia społecznego. Natomiast codzienne czynności, które dla większości z nas są łatwe i naturalne, stają się dla nich prawdziwym wyzwaniem.

Niewidzialna Ulica to także przestrzeń edukacyjna, w której organizowane są warsztaty zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Dzięki nim uczestnicy mogą poznać różne aspekty życia osób z niepełnosprawnością wzroku. Tematyka niepełnosprawności bywa często omijana lub uznawana za niewygodną, ale w Niewidzialnej Ulicy można nawiązać głębszą refleksję na ten temat. Warsztaty artystyczne, kulinarne oraz te związane z rehabilitacją, pozwalają zrozumieć, jak ważne jest rozwijanie pozostałych zmysłów oraz adaptacja do nowych warunków życia.

Co więcej, Niewidzialna Ulica to także miejsce, w którym można poznać przedmioty, które pomagają osobom niewidomym w codziennym funkcjonowaniu. Wśród nich znajduje się specjalny portfel, który umożliwia rozróżnianie pieniędzy po dotyku, a także urządzenie Colorino, które pomaga rozpoznać kolory – istotne dla osób niewidomych, które chcą wiedzieć, jakie mają ubrania, czy włączone jest światło w pomieszczeniu, a nawet sprawdzić stan innych przedmiotów.

Podsumowanie

Niewidzialna Ulica to przestrzeń, która daje szansę na głębsze zrozumienie wyzwań, z jakimi mierzą się osoby niewidome. Ponadto, umożliwia przyjrzenie się, jak te osoby funkcjonują w społeczeństwie. Działa jako narzędzie edukacyjne, które pomaga zmieniać postawy wobec osób z niepełnosprawnościami. Pokazując, jak dzięki rehabilitacji, wsparciu i dostosowanym technologiom, osoby niewidome mogą w pełni uczestniczyć w życiu społecznym.

Dzięki takim inicjatywom jak Niewidzialna Ulica, możemy zbliżyć się do świata, który jest często niedostrzegany, ale równie wartościowy, pełen wyzwań, emocji i niezatartego śladu w naszej pamięci.